"Furie Hitlera" to historia "moralnie straconego pokolenia" kobiet, ktĂłre urodziły się w Niemczech po pierwszej wojnie światowej - w kraju targanym niepokojami i zmagającym się z poczuciem klęski. Kobiet, ktĂłre w młodości dały się porwać nacjonalistycznym ideom ruchu narodowosocjalistycznego, niosącym Niemcom polityczne przebudzenie, ktĂłre popchnęło ich na wschĂłd w poszukiwaniu nowego Lebensraum. Dla wielu tych kobiet - pielęgniarek, nauczycielek, sekretarek, żon i kochanek - rozszerzające się imperium stało się czymś na kształt "Dzikiego Wschodu", niebezpiecznego, ale stwarzającego nowe szanse: na kariery i małżeństwa. Wyruszając na front, nie wyobrażały sobie jednak, czego będą świadkami i w czym będą uczestniczyć. Efektem wieloletnich badań oraz dziesiątek rozmĂłw przeprowadzonych przez Wendy Lower są niepodważalne dowody na to, że kobiety te nie były tylko "morderczyniami zza biurka" ani wsparciem dla działających na froncie mężczyzn. Badaczka konfrontuje czytelnika z okrutną wizją "furii Hitlera", ktĂłre z zaangażowaniem uczestniczyły w grabieżach, znęcały się nad Żydami w gettach w Polsce, na Ukrainie i Białorusi oraz brały udział w masowych egzekucjach. Badania Wendy Lower na temat roli niemieckich kobiet na okupowanych przez Trzecią Rzeszę ziemiach wschodnich zmieniają historię.

Dla tysięcy młodych ludzi, ktĂłrzy w marcu 1968 roku zaprotestowali przeciwko partyjnej dyktaturze, udział w buncie był doświadczeniem przełomowym. Studenckie strajki i manifestacje zmieniły ich sposĂłb widzenia świata i ukształtowały życiowe ścieżki. W ten sposĂłb wyłoniła się generacja, ktĂłra pĂłźniej stworzyła KOR i uformowała oblicze Solidarności. My, ludzie z Marca to pierwszy taki portret pokolenia `68 - potoczysta opowieść stworzona na podstawie kilkudziesięciu nigdy niepublikowanych wywiadĂłw autobiograficznych. Książka ukazuje życiorysy bohaterĂłw od dzieciństwa aż po rok 1989; przedstawia losy zarĂłwno legendarnych opozycjonistĂłw, jak i mniej znanych buntownikĂłw z Warszawy, Krakowa, Wrocławia, Gdańska. Zawiera biografie działaczy urodzonych w rodzinach komunistycznych i AK-owskich, ludzi o rĂłżnych poglądach politycznych i rĂłżnym stosunku do przemian Okrągłego Stołu. Książka prĂłbuje też odpowiedzieć na pytanie o miejsce polskiego buntu w ogĂłlnoświatowym proteście młodzieży 1968 roku.

Wielka Brytania pierwszy raz zetknęła się z handlem niewolnikami w 1555 roku. Pod koniec XVIII wieku była hegemonem na Atlantyku, a brytyjskie statki przewoziły do Nowego Świata setki tysięcy skutych łańcuchami mężczyzn, kobiet i dzieci. Marynarze w dokach opowiadali o złotodajnych rejsach, a plantatorzy i handlarze cukru, rumu czy kakao zbijali fortuny dzięki pracy nieludzko wykorzystywanych czarnoskĂłrych robotnikĂłw. Handel ludźmi stał się zaś podstawą dobrobytu narodowego i tak lukratywnym biznesem, że wydawało się niemożliwe, by ktokolwiek mĂłgłby chcieć go zakazać.
Aż do 1787 roku, kiedy w drukarni przy 2 George Yard w Londynie odbyło się spotkanie dwunastu przeciwnikĂłw niewolnictwa. Młody duchowny Thomas Clarkson, kapitan statku niewolniczego John Newton, Olaudah Equiano, wyzwolony niewolnik, oraz ekscentryczny muzyk Granville Sharp i ich towarzysze kwakrzy rozpoczęli trwającą ponad pĂłł wieku kampanię, ktĂłra zaowocowała jednym z największych przewrotĂłw w historii.
W "Pogrzebać kajdany" Adam Hochschild opowiada historię bez precedensu, gdy garstka ludzi rozpoczęła "jeden z najambitniejszych i najwspanialej zorganizowanych ruchĂłw obywatelskich w historii" - abolicjonizm.